آرشیو اردیبهشت ماه 1401

پروتكل درمان شناختي-رفتاري هيپوكاندريا يا خود بيمار انگاري (نگراني بيهوده درباره سلامت خود) در 66 صفحه ورد قابل ويرايش با فرمت doc

ويژگي هاي كلي محصول :

آماده سازي در 13 جلسه درمان و ارزيابي ( 3 جلسه ارزيابي + 10 جلسه درماني)

شامل توضيحات كامل درباره بيماري، تشخيص آن ، مفهوم ، اصول شناخت بيمار، شرح كامل 13 جلسه ارزيابي و درمان ، پرسشنامه ها و فرم هاي مربوطه و منابع

توضيح كاملِ تك تكِ مراحل هر جلسه

در 66 صفحه ورد قابل ويرايش با زبان فارسي با فونت bnazanin اندازه 14 فاصله خطوط 1.5

رفرنس دهي معتبر + تمامي منابع استفاده شده

برگرفته از فصل 11 كتاب International Handbook of Cognitive and Behavioural Treatments for Psychological Disorders كه به رايگان همراه فايل دريافت مي كنيد .

نحوه دريافت : بلافاصله پس از پرداخت آنلاين، قادر به دانلود خواهيد بود .

فهرست مطالب :

معرفي

مفهوم و تشخيص

طبقه بندي توسط انجمن روانپزشكي آمريكا

طبقه بندي سازمان جهاني بهداشت

تقويت حسگر هاي عصبي

تكنيك هاي رفتاري

 برنامه هاي رفتار شناسي ساختاري

 درمان تفسيرات فاجعه بار و فرضيه هاي نامناسب

پروتكل درمان و شرح جلسات ارزيابي و درمان

منابع

ضميمه ها

بخشي از متن :

معرفي:

يكي از ريشه دار ترين آن ها در توصيف هيپوكاندريا دشواري تفهيم در درمان آن است. اكثر درمانگاه ها هيپوكاندريا را به عنوان يك موضوع تغيير ناپذير با يك پيش بيني بسيار بد در نظر مي گيرند. دلايل مختلف براي توجيه اين تصور منفي ارائه شده است  (Barsky,Geringer & Wool, 1988a). در وهله ي اول، هيپوكاندريك ها با مخالفت در برابر مداخله هاي پزشكي همراه با عوارض ، تشديد علائم يا ارائه ي درخواست هاي جديد كه جايگزين قبلي ها هستند، واكنش نشان مي دهند. در وهله ي دوم ، آن ها از آن جا كه معتقدند مشكلشان منحصرا فيزيكي است، به خوبي يك مقاومت رواني نشان مي دهند. در نهايت، آن ها بيماراني هستند كه از يك سو به صورت وابسته به پزشكان خود ظاهر شده و از سويي ديگر خصمانه و با تمايل پيشنهاد كمك از آن ها را رد مي كنند كه به ناچار مانع برقراري يك پيوستگي درماني مناسب است. به هر حال، حتي تشخيص هيپوكاندريا يك مشكل باالقوه در درمان است

طبقه بندي توسط انجمن روانپزشكي آمريكا

DSM-IV (APA, 1994) هيپوكاندريا را در يك طبقه ي كلي از اختلالات حالت جسماني قرار مي دهد كه ويژگي رايج كه اين گروه از اختلالات را مشخص مي كند" حضور علائم فيزيكي است كه يك شرايط كلي پزشكي مي خواهد" و به طور كامل با يك وضعيت پزشكي كلي ، با اثرات مستقيم از يك ماده روانگردان يا با هر اختلال ذهني ديگري ( مانند اختلال استرس و اضطراب )، شرح داده نمي شود. علائم بايد موجب درمان چشمگير اختلالات يا معضلات جامعه، اشتغال يا ساير موارد عملكردي باشد. طبق پيشنهاد
 Clark, Watson & Reynolds (1995)  تعريف ارائه شده توسط DSM-IV از اختلالات جسماني شامل اختلالاتي مانند هيپوكاندريا يا اختلالات بدني نمي شود. پس مشخصه ي اصلي آن ها هيچ نشانه ي فيزيكي اي ندارد. به همين دليل ، Clark (1995) نشان داد از جمله احساسات اشتباه افراد درباره ي خود در مورد نشانه هاي جسمي و ويزگي هاي ظاهري در اختلالات عصبي است.........

نمونه اي از جلسات درماني :

پروتكل درمان:

اين بخش به طور مختصري از برنامه ي درماني مي گويد كه ما از طرح پيشنهادي  Salkovskis and Warwick (Salkovskis, 1989, 1991; Salkovskis & Warwick, 1986; Warwick, 1989; Warwick & Salkovskis, 1989, 1990) ساخته بوديم.

پروتكل ما در حال حاضر شامل 2 مرحله است، اولي با ارزيابي مشكل در ارتباط است و دومي شامل هسته اي از درمان بخوردار است.

مرحله ي ارزيابي:

فرآيند ارزيابي در 3 جلسه انجام مي شود. به طور كلي پيشنهادات خارجي ( جدول 2 ) را دنبال مي كند. دو جلسه ي اول براي تقويت آگاهي از مشكل با استفاده از اطلاعات كلامي كه از بيمار گرفته مي شود انجام مي شود.
اين اطلاعات مي تواند با استفاده از يادآوري باليني و يك پرسشنامه ي بيوگرافي كه ديدگاه كامل تري از وضعيت زندگي بيمار مي دهد تكميل شود.

موضوعات جلسه ي 1 و 2 و 3 مرحله ارزيابي:

...........

...........

..........

فاز درمان :

درمان، تلاش براي دستيابي با اهداف زير است(Warwick, 1989; Warwick & Salkovskis, 1990):
1.    تشخيص فرضيه هاي نامناسب در مورد نشانه هاي جسماني، بيماري و رفتار هاي سلامتي و جايگزين كردن آن ها با رفتار هاي منطبق تر
2.    مديريت براي نشان دادن علائم جسماني غير آسيب شناسانه به علل خوشخيم با احتمال بالاتري از وقوع
3.    سركوب رفتار هاي مشكوك مرتبط با حفظ تمايل بيش از حد به سلامتي.

برنامه ي درماني طراحي شده كه در طي 10 جلسه اعمال شد، هريك حدود يك ساعت ( به جز اولي كه كمي طولاني تر بود ) براي دوره يك هفته اي طول كشيد. جلسات به 3 شكل مختلف تشكيل شد: فاز اول ، گسترش مدل و ايجاد سازگار ي ( جلسات 1 و2 )، فاز دوم، استراتژي هاي معالجه ( جلسات 3،4،5،6،7،8،) و فاز سوم، پيشگيري از عود كردن  ( جلسات 9 و 10 ). توصيه شده كه استراتژي هاي درمان متنوعي اعمال شود كه برنامه با قوانين كلي ارائه شده در جدول 3-11 تهيه شود.

فرموله بندي مدل و ايجاد سازگاري ( مصالحه )

 برنامه ي جلسه اول:

1.    معرفي اين فرضيه كه بيمار براين باور است مشكل را توضيح دهد. ( اختلال جسماني)
2.    پيشنهاد يك فرضيه جايگزين جديد ( مشكل اضطراب ) توضيح به بيماري درباره ي :
a.    اضطراب چيست؟
b.    اهميت پذيرش اضطراب
c.    راه هاي نشان دادن اضطراب
d.    ارتباط بين تفكرات، احساس و رفتار ها
e.    ارائه ي مدل رفتار شناسي Warwick and Salkovskis از هيپوكاندريا با استفاده از مثال " فوبياي قلبي"
f.    توضيح يك مدل مشابه با مورد بيمار
3.    تكليف خانه

شرح جلسه :

1-    معرفي فرضيه كه بيمار باور دارد مشكلش را  توضيح دهد ( اختلال ارگانيك ) . جلسه با يك سنتز از اطلاعات بيمار در رخداد هاي قبلي آغاز مي شود ( مثلا از علائم و نشانه هاي او، چيزي كه راجع به آن ها فكر مي كند، شيوه اي كه او در آن تأثير مي پذيرد ) تأكيد مي كند بر حقايقي كه به عنوان مداركي از وجود يك بيماري فيزيكي جدي اند.
 

2-    پيشنهاد يك فرضيه جايگزين جديد ( مشكل اضطراب )، ممكن است يك فرضيه جايگزين جديد معرفي شود كه بيمار ببيند كه حقايقي وجود دارد كه با بيماري اي كه او ادعا مي كند منطبق نيست. به منظور انجام اين كار، حقيقت اين است كه پزشك هيچ بيماري اي را پيدا نكرده و معاينات و آزمايشات پزشكي وجود يك مشكل فيزيكي مشخص را نشان نداده اند.
پس در برخورد با فرضيه اوليه كه بيمار آن را حفظ كرده است ( كه او به شدت بيمار است )معالج پيشنهاد مي كند كه امكان حل مشكل از ديدگاه هاي مختلف قابل حل است به اين معنا كه يك مشكل اضطراب وجود دارد. براي كمك به درك بيمار اين پيشنهاد جديد مفاهيم مقدماتي كلي را مورد بحث قرار داده  و با مثال هاي مختلفي تشريح مي شود كه مي توان انتزاعي و يا از تجربه ي روزامه ي شخصي به دست آيد. قسمت آموزشي اين جلسه با هدف بيان موارد زير است:

a.    اضطراب چيست؟ اضطراب با عنوان يك احساس توصيف مي شود كه همه ي مردم آن را تجربه كرده و شامل كارهايي است كه به عنوان يك مكانيزم هشدار دهنده زماني كه ما در وضعيتي تهديد كننده قرار داريم،فعال كننده است.

b.    اهميت پذيرش اضطراب : اين تأكيد دارد كه اين واكنش يك اهميت انطباقي دارد زيرا به افراد اجازه مي دهدتا ابزار لازم را در معرض خطر قرار داده يا از آن فرار كنند. با اين حال اضطراب ممكن است در برخي موارد مشكل ساز باشد مانند هنگامي كه در شرايط امن فعال شود.

c.    راه هايي كه در آن اضطراب نشان داده شده است. اضطراب در 3 سطح بيان مي شود:
فيزيولوژيكي، شناختي و رفتاري . با توجه به اولي، توضيح داده شده است كه هنگامي كه فرد يك سطح بالايي از اضطراب را تجربه مي كند يك مجموعه از تغييرات در بدن رخ مي دهد. اين به دليل افزايش تحريك فيزيولوژيكي سيستم عصبي آناتومي است كه بخشي از سيستم عصبي است كه بسياري از اندام هاي داخلي ما را كنترل مي كند( مانند سيستم هاي قلبي عروقي و دستگاه گوارش ) به همين دليل است كه وقتي فرد احساس اضطراب مي كند. يك سري از علائم مانند افزايش ضربا قلب ، سختي تنفس، احساس سرگيجه، تنش عضلاني، افزايش تعريق و ... رخ مي دهد. همه ي اين احساسات در ارتباط با تحريك فيزيولوژيكي باعث ناراحتي مي شوند ( اما براي سلامتي فرد خطرناك نيستند. تا آن جا كه سطح شناختي مطرح است، توضيح داده مي شود كه روشي كه در آن ما به يك وضعيت خاص واكنش نشان مي دهيم به طور عمده به نحوي است كه ما تفسير مي كنيم يعني آنچه كه در مورد آن فكر مي كنيم. براي تشريح تأثير افكار مثال زير وجود دارد:ما به شيوه اي كه به يك نظر توهين آميزكه آن را به عنوان خصومت عمدي برداشت مي كنيم  واكنش نشان مي دهيم ، اگر آن را نتيجه ي روز بدي كه بر هم صحبتمان گذشته آن نوع واكنش را نشان نمي دهيم.
در نهايت، اشاره شده است كه اضطراب مي تواند در يك سطح رفتاري نشان دهنده ي شرايطي كه قبلا باعث اضطراب ما شده و پرهيز كرده ايم  و يا پيش بيني حالات احساسي ( رفتار اجتنابي)  يا رها كردن وضعيتي كه در آمن شروع به اضطراب كرده ايم باشد ( رفتار افراد).

d.    ارتباط بين تفكر ، احساس و رفتار. اين رابطه مي تواند با استفاده از يك مثال در راستاي    Beck et al. (1979, pp. 138-139)تشريح شود. در اين مثال از بيمار دعوت شد تا خود را نيمه شب تنها در خانه تصور كند  درحاليكه يك صداي بلند از اتاق ديگر مي شنود. با استفاده از يك سري سوال  ( به عنوان مثال چه احساس مي كنيد وقتي به ان فكر مي كنيد؟ چه اتفاقي انجام مي دهيد؟ ) او ميخواهد ببيند كه اگر او فكر مي كرد در آن " يك سرقت از خانه بود"مي تواند مضطرب شود و دست به انجام كاري بزند تا خطر به حداقل برسد ( مخي كردن خود  يا خبر كردن پليس) . به هر حال اگر او فكر مي كرد " پنجره باز است و باد سروصدا مي كند" او احساس آرام  و متفاوتي را تجربه مي كرد و به سادگي ميخواست پنجره را ببندد. براي نشان دادن رابطه ي بين افكار، احساسات و رفتار ممكن است مفيد باشد كه از بعضي از موارد نگراني درباره ي سلامتي ثبت شده توسط بيمار در دفتر يادداشت روزانه استفاده شود. به همين ترتيب، در ارتباط با علائم جسماني ، اطلاعاتي درباره ي نحوه ي تأثير عوامل خاص بر ظاهر و تشديد علائم و احساسات جسماني داده شده است. براي نشان دادن اين مورد، مثال هايي مانند توجه به افزايش ضربان قلب يا رنج بردن از اسهال زماني كه به ما حس عصبي دست مي دهد يا بدتر شدن فرآيند التيام زخم اگر به طور مداوم آن را لمس كنيم وجود دارد.

e.    ارائه ي مدل رفتار شناسي از هيپوكاندريا Warwick and Slakonskis. ( توسعه و مكانيزم هايي كه مشكل را حفظ مي كنند با استفاده از مدل  " فوبياي قلبي" شرح زير مي تواند مورد استفاده قرار گيرد. به عنوان مثالي از يك نمونه ي معمول  " فوبياي قلبي"( modified from Warwick & Salkovskis, 1989):
" از زمان مرگ پدرش از يك تومور مغزي 15 ساله ، مرد شروع به به باور كرد " نشانه هاي جسماني هميشه علت وجود بيماري اند زيرا اگر اينطور نبود ، آنها وجود نداشتند." اخيرا و از زمان مرگ ناگهاني يك دوست نزديك به دليل حمله ي قلبي ، او شروع به تمركز بر احساسات بدني خود كرده است مانند افزايش ضربان قلب كه تا آن لحظه متوجه آن نبود. اين واقعيت اعتقاد او و مجموعه اي از ايده هاي مرتبط با نشانه ها يش او را فعال كرد. بنابر اين شروع كرد به احساسات منفي به عنوان مثال " من ممكن است يك بيماري قلبي داشته باشم"، " من ممكن است حمله ي قلبي داشته باشم"، " هيچ راه حلي نيست"، " من خواهم مرد" و ... و همچنين تصاوير ناخوشايند مانند ديدن خود در يك تابوت با خانواده اش كه در اطراف وي گريه مي كنند. همه ي اين ها باعث اضطرابي بزرگ و نگراني درباره ي سلامتي اش مي شود. و به طور مداوم علائم را در قفسه ي سينه اش، فركانس تپش قلبش توجه مي كرد. سينه ها و دست در بازوي چپش زمانيكه به ماهيچه هايش مي آمد بررسي مي كرد و از همسرش مي خواست تا او را دلداري دهد و هر هفته به دكتر برود با وجود اين واقعيت كه او در بسياري از موارد مطمئن بود كه قلب او كاملا خوب عمل مي كند"
از داستان گفته شده و سوالاتي كه از بيمار پرسيده شد مي توان اين اطلاعات را توليد كرد ( به عنوان مثال، در اين مورد چه فكري مي كنيد؟ فكر مي كنيد مرگ دوستش چقدر مهم بوده است؟ رفتار بيمار چه تأثيري بر نگراني هايش در مورد علائم دارد؟ شما فكر مي كنيدعلت مشكل كجاست؟ يك طرح تفسيري از توالي گسترش و عوامل ادامه دهنده ي اختلال قلبي به وجود امده است.

f.    طراحي يك مدل مشابه با نمونه ي بيمار. توضيحات قبلي بيمار را در موقعيت خوبي قرار مي دهد تا آناليز پرونده ي خود را بپذيرد در شرايطي مشابه با كساني كه وجود دارند. براي انجام اين كار، نمودار هاي توضيحي ايجاد مي شوند كه شامل اطلاعات مربوط جمع آوري شده در طي ارزيابي اند ، هميشه سعي مي شود تا بيمار فعال شود. در مواردي كه بيمار هيچ باوري به جايگزيني پيشنهاد ندارد، اگر او تا به حال حتي يك درصد شك داشته باشد كه باور او به رنج بردن از يك بيماري خاص ممكن است اشتباه باشد.معالج اشاره ميكند به  اينكه آيا تا به حال فكر كرده است حتي براي يك نمونه معالجه كه نشانه ها ممكن است به شيوه اي غير از يك بيماري جدي تشريح شوند.

3-    تكليف خانه . بيمار تصاوير جذابي در طي جلسه گرفته است و براي تكليف خانه از او خواسته مي شود در باره ي آن ها فكر كند و ليستي از ايده ها درباره ي اينكه با كدام موافق است و با كدام مخالف و در مورد كدام دچار شك و ترديد است و يا ميخواهد بحث كند تهيه كند. يك جنبه ي حياتي در طول فرآيند درمان، تمايل بيمار هيپوكاندريك به انتخابي بودن توجه به اطلاعاتي است كه منطبق بر باورهاي وي از بيماري است كه بايد مورد توجه قرار بگيرد. از اين جهت و براي حفظ بازخورد ثابت، توصيه مي شود از بيمار خواسته شود كه سوالات اصلي مطرح شده در جلسه  و همچنين ايده هايي كه راجع به آن ها فكر ميكند را خلاصه كند.

پروتكل درمان شناختي رفتاري اختلال استرس پس از سانحه در 51 صفحه ورد قابل ويرايش به زبان فارسي با فرمت doc به همراه فايل زبان اصلي پروتكل

ويژگي هاي كلي محصول :

آماده سازي در ۱2 جلسه درماني

شامل توضيحات كامل درباره بيماري، تشخيص آن ، مفهوم ، اصول شناخت بيمار، شرح كامل 12 جلسه ارزيابي و درمان و منابع

توضيح كاملِ تك تكِ مراحل هر جلسه

در 51 صفحه ورد قابل ويرايش با زبان فارسي با فونت bnazanin اندازه ۱۴ فاصله خطوط ۱.۵

رفرنس دهي معتبر + تمامي منابع استفاده شده

برگرفته از فصل 6 كتاب International Handbook of Cognitive and Behavioural Treatments for Psychological Disorders كه به رايگان همراه فايل دريافت مي كنيد .

نحوه دريافت : بلافاصله پس از پرداخت آنلاين، قادر به دانلود خواهيد بود .

فهرست مطالب موجود :

معرفي

بروز علائم به 3 دسته گروه تقسيم مي شوند.

تئوري يادگيري

تكنيك هاي مديريت اضطراب

تئوري پردازش احساسي

تكنيك هاي ارائه شده

درمان پردازش شناختي

پروتكل درمان پردازش شناختي  ( جلسه به جلسه )

جلسه اول (مراحل و توضيحات هر مرحله)

جلسه دوم (مراحل و توضيحات هر مرحله)

جلسه سوم (مراحل و توضيحات هر مرحله)

جلسه چهارم (مراحل و توضيحات هر مرحله)

جلسه پنجم (مراحل و توضيحات هر مرحله)

جلسه ششم (مراحل و توضيحات هر مرحله)

جلسه هفتم (مراحل و توضيحات هر مرحله)

جلسه هشتم (مراحل و توضيحات هر مرحله)

جلسه نهم (مراحل و توضيحات هر مرحله)

جلسه دهم (مراحل و توضيحات هر مرحله)

جلسه يازدهم (مراحل و توضيحات هر مرحله)

جلسه دوازدهم (مراحل و توضيحات هر مرحله)

حساسيت پذيري چشمي و پردازش مجدد

دستورالعمل هاي آينده

مراجع و منابع (6 صفحه)

بخشي از متن :

اختلال پس از سانحه (PTSD) يك الگو از علائم را توصيف مي كند كه ممكن است در افرادي كه تجربه ي استرس هاي پس از حادثه را داشته اند، پيشرفت كند.

PTSD با يك تشخيص رسمي در 1980 با ظهور DSM-III (APA,1980) ايجاد شد. اگر چه بسياري از علائم PTSD از قبل شناخته شده بود. معيار ها به طور عمده از مطالعه بر روي سربازان جنگي حاصل شد. اما از آن زمان PTSD به طيف گسترده اي از گروه هاي آسيب ديده مانند بازماندگان تجاوز جنسي، سوء استفاده  جنسي در كودكي، سوء استفاده فيزيكي ( مانند خشونت )، مجازات و همچنين بلاياي طبيعي يا انساني به كار برده شد. براي تشخيص PTSD مطابق DSM-IV (APA, 1994) فرد ابتدا بايد تجربه، شواهد يا در غير اين صورت با يك رويداد كه شامل مرگ واقعي، تهديد به مرگ ، آسيب جدي يا تهديد جسمي، فيزيكي است، داشته باشد. ثانيا ، پاسخ فرد به اين رويداد شامل ترس شديد، بيزاري يا درماندگي باشد. بنابراين رويداد به عنوان ضربه اي تعريف مي شود كه شامل مرگ و يا آسيب جدي يا تهديد به مرگ و آسيب است و فرد نقش منفي قوي اي در پاسخ به رويكرد دارد.

در نسخه هاي قبلي DSM (APA, 1980; 1987) يك عامل استرس زاي آسيب زننده به عنوان يك رويداد خارج از تجربه ي معمولي انسان تعريف شده است كه تقريبا هر كسي آن را به شدت مضطرب مي يابد.متاسفانه، به لحاظ تكنيكي، تجربه هاي رايج آسيب زننده مانند سوء استفاده هاي دوران كودكي، خشونت خانوادگي و تجاوز جنسي به علت فراواني آن ها حذف شده اند. تعريف     DSM-IV مشكل را از بين برده و تأكيد مي كند كه تهديد مستقيم يا غير مستقيم به طور ويژه باعث آسيب رساندن يك رويداد باشد. اين از مطالعات متعدد تحقيقاتي حاصل شد كه فهميدند كه تجربه ي تهديد زندگي يك عامل پيش بيني كننده مهم در پيشرفت PTSD است (Blank,1993; Davidson & Smith, 1990; Kilpatrick & Resnick, 1993; March, 1993).

نمونه اي از جلسات پروتكل درماني :

جلسه 1:

1. بررسي اجمالي درمان
2. آموزش: PTSD و نشانه ها
3. جمع آوري اطلاعات : علائم PTSD مراجع و علائم مربوطه
4. آموزش: تئوري پردازش اطلاعات
5. جمع آوري اطلاعات : حمله ي جنسي به مراجع
6. ارائه ي اهداف و منطق درمان
7. مشخص كردن تكليف خانه : شرح آسيب

اهداف اصلي جلسه 1، آموزش، جمع آوري اطلاعات و ايجاد ارتباط است. به مراجع اطلاعاتي راجع به PTSD شرح داده مي شود، اطلاعات تئوري پردازش  ( از جمله تركيب و تطابق ) چرايي PTSD  و چگونگي حفظ آن توسعه مي يابد.

معالج، مراجع را دعوت به بحث درباره ي نشانه ها مي كند كه براي او مشكل تر است و تأكيد مي كند كه براي افرادي كه در معرض آسيب بوده اند، تجربه ي چنين مواردي از علائم رايج است. در چارچوب اين اطلاعات ، معالج يك مرور كلي از اجزاي درمان ارائه مي دهد. اهداف اصلي درمان را بيان مي كند و پايه ي درمان را فراهم مي سازد ( تئوري و منطق CPT را در بالا ببينيد )

هدف از اين كار اين است كه به مراجع كمك كند بفهمد كه درمان چيست و اهميت پيشگيري از درمان را بفهمد. از آنجايي كه رفتار اجتنابي يك جزء اصلي از PTSD است وممكن است با درمان همراه شود، به مراجع هشدار داده مي شود و تشويق مي شود كه از تمايل به انجام جلسات درمان آگاه شود يا  تكاليف خانه واگذار شده را كامل كند. معمولا با پيش بيني رفتار اجتنابي و مشخص كردن هر تلاش بعدي براي دوري از اجتناب كردن، اكثر مراجعين كاملا با پروتكل درماني موافقت مي كنند. يكي ديگر از اهداف مهم اين است كه از مراجع دعوت مي شود كه درمان را به عنوان يك همكاري بين مراجع و معالج ببيند و درك كند كه موفقيت بستگب به تلاش مراجع و معالج دارد. علاوه بر اين، معالج از مراجع مي خواهد به طور خلاصه آنچه برايش اتفاق افتاده را شرح دهد. بسياري از مراجعين ما در حال حاضر تحت يك ارزيابي گسترده اند. بنابراين نيازي به بررسي عمق اين مرحله ، نه در مورد ويژگي هاي آسيب  و نه نشانه هاي بيمارنيست. به هر حال، با در نظر گرفتن آسيب، معالج قادر به تعيين يك حالت غير داورانه براي پروتكل درمان است و مي تواند بيان كند كه تمركز درمان به طور مستقيم بر تجربه ي آسيب خواهد بود. اين همچنين اجازه مي دهد تا معالج و مراجع با يكديگر آشنا شده و براي معالج شروع پيش بيني مراجع است. در پايان جلسه، از مراجع خواسته مي شود كه حداقل يك صفحه در مورد مفهوم آسيب خود با توجه به باور هايش در مورد خود و ديگران بنويسد.

جلسه ي 2:

1. مرور تكليف: مراجع نظرات خود را اظهار مي كند
2. شناسايي نقاط ضعف
3. معرفي ارتباط بين افكار و احساسات
4. معرفي صفحات A-B-C
5. تكليف خانه : صفحات A-B-C

هدف اين جلسه، شروع شناسايي نقاط ضعف مراجع است. در ابتدا معالج از مراجع در مورد اظهار نظراتي كه نوشته است و چيز هايي كه از آن ياد گرفته است سوال مي كند. اين به طور مختصر پردازش مي شود و مراجع براي تلاش هايش در شروع تفكر درباره ي تجربه ي آسيبش تشويق مي شود.  سپس، از مراجع خواسته مي شود تا اظهار نظرات خود را با صداي بلند بخواند. وظيفه معالج اين است كه به نكات مهم اظهار نظرات گوش كند. هنگامي كه مراجع تمام كرد، معالج به مراجع كمك مي كند تا نكات مهم را شناسايي كرده و برخي را به طور خلاصه شرح دهد. تلاش به هيچ چالش واقعي اي در اين مرحله نمي شود. گاهي اوقات ممكن است معالج نقطه ضعف بعدي را براي تعيين اين كه باورهايش چقدر عميق است استفاده كند. به عنوان مثال، براي يك مراجع كه مي گويد فكر مي كند كه به هيچ مردي نمي تواند اعتماد كند، معالج مي تواند بپرسد آيا هيچ مردي نيست كه شما به او اعتماد كنيد؟ حتي يك نفر؟

بيشتر مراجعين مي توانند حداقل يك يا دو مرد را معرفي كنند و اين مي تواند به آن ها كمك كند تا بفهمد كه اين باور مطلق نيست. ديگران ادامه مي دهند كه آن ها هرگز ملاقات با فردي كه قابل اعتماد بود نداشته اند. اين به معالج مي گويد كه مراجع چه انعطافي نشان مي دهد و كار چقدر پيش مي رود. اين پروسه همچنين به مراجع ديدگاه هاي ديگر ممكن را معرفي مي كند. بيشتر مراجعين اين وظيفه را تكميل مي كنند. با اين حال، هنگامي كه رفتار هاي اجتنابي قوي اند، برخي مراجعين ممكن است بدون انجام تكاليف خود به مرحله ي بعدي بروند. در چنين مواردي ضروري است كه معالج با ملايمت آن را برچسبي با عنوان اجتناب بزند ( هرچند بهانه اي براي مراجع ) و سپس مراجع را مجبور به انجام تكليف در جلسه با معالج كند و تكليف دوباره واگذار مي شود. اين، اين پيام را القا مي كند كه تكاليف مهم اند و نمي توان از آن ها اجتناب كرد. پس از آن ارتباط بين افكار و احساسات معرفي شده است. به عبارت ديگر، آنچه ما فكر مي كنيم بر چگونگي احساس و علم ما مؤثر است. به عنوان مثال يك دانش آموز در امتحان شكست مي خورد او به خود مي گويد:"من يك احمق هستم ". اين انديشه منجر به احساساتي مانند غم و ناراحتي  ( در خود) مي شود. اگر ، با اين حال، او به خود بگويد :" تو خيلي مطالعه نكردي ، تو بايد براي امتحان بعدي بيشتر مطالعه كني."، دانش آموز ممكن است احساس ناراحتي كمي داشته باشد كه او مطالعه نكرده و قصد دارد دفعه ي بعد بهتر عمل كند. افكار دقيق يا اظهار نظرات خود منجر به احساسات مناسب مي شود در حاليكه تصورات نادرست و اظهار نظرات احساسات نا مناسب و غير ضروري را ايجاد مي كند. تصورات نا درست يا نامنطبق نتيجه اي از تشبيه و جايگزيني نامناسب اند. درك اين ارتباط بعد از درمان زماني كه مراجع به چالش فكر كردن درباره ي اين نكات مي رسد مهم است. به منظور آموزش به مراجع، چگونگي مرتب سازي افكار و احساسات ، صفحات A و B و C معرفي شده اند ( شكل 1-6 ). ستون A براي رويداد هاست. ستون B براي افكار  و ستون C براي احساسات  است. در مثال بالا " من در امتحان شكست خورده ام " در ستونA  نوشته شده است. " من يك احمق هستم " در ستون B و "من احساس غم و ناراحتي مي كنم " در ستون C نوشته شده است. گاهي اوقات ما كلمات " من احساس مي كنم" را در مقابل يك فكر قرار مي دهيم ( من احساس مي كنم يك احمق هستم  ) و آن را يك احساس در نظر ميگيريم در حاليكه واقعا يك فكر است ( من احمق هستم ) كه باعث غم و عصبانيت مي شود. بنابراين، مراجع 4 احساس اساسي ارائه مي دهد : عصبانيت، غمگين بودن، خوشحالي و ترس. هر يك از اين ها مي تواند شدت متفاوتي داشته باشند و يا با ساير احساسات تركيب و احساسات جديدي بسازند. بنابراين ، از مراجع خواسته مي شود براي تشخيص احساسش بر اين 4 احساس تمركز كند. براي تكليف خانه، مراجع بايد حداقل 2 صفحه ي A-B-C را هر روز انجام دهد.يكي بايد درباره ي فكر در مورد تجاوز و ديگري مي تواند در مورد يك اتفاق روزمره مثبت يا منفي باشد. از آن جايي كه اكثر افراد راحت تر وقايع و يا احساسات را مي يابند به مراجع براي شروع ستون A يا C معرفي مي شود.